Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Αυτοβελτίωση, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2009



                                                       


                                                                photo by Nota Kimothoi

Αυτοβελτίωση
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2009
copyright:Νοτα Κυμοθόη
Όλη μας η ζωή είναι ένα...σχολείο!
Ένα συνεχές ταξίδι, όπου βελτιώνουμε
συνέχεια το χαρακτήρα μας,
όπου μαθαίνουμε συνεχώς
και δημιουργούμε συνεχώς!
Αλήθεια, γιατί δημιουργούμε ότι δημιουργούμε;
Όταν είμαι στην Ελλάδα και με λούζει το ελληνικό φως
αυτό οπού από τον ουρανό σκορπίζεται όλες τις εποχές
χαίρομαι, γιατί εκτιμώ την ωραία ατμόσφαιρα!
Ευχαριστώ το Σύμπαν γι' αυτό. Ευχαριστώ το Θεό
γι' αυτή την εσωτερική χαρά κι ικανοποίηση!
Η Ελλάδα δεν είναι χώρος με... τοπία μόνο!
Είναι Φως, κι αυτό έρχεται από τα βάθη των χρόνων.
Είναι ήχος οπού έγινε φθόγγος κι ο φθόγγος έγινε συλλαβή
Αυτή η συλλαβή οπού κλείνει μέσα της κώδικες ιερούς
οπού όταν την αναλύσουμε θα σεβαστούμε το φως
όχι μόνο αυτό οπού λούζει την Ελλάδα από τη μια ως την άλλη άκρη
αλλά το άλλο Φως το Πνευματικό, όπου κρατά αυτή τη Δύναμη ως τώρα.
Η αυτοβελτίωση των σημερινών Ελλήνων δεν βλάπτει...
Ο εγωισμός είναι στείρος και δεν φυτρώνει ποτέ τίποτα σ' αυτόν...
Όταν όμως γίνει δημιουργία για υπηρεσία των άλλων
τότε η ζωή θα ομοφρίνει. Η ομορφιά είναι πηγή χαράς
και η χαρά συναίσθημα που προέρχεται μόνο από την αγάπη
για την αποδοχή των άλλων...
Όταν πορευτούμε μόνο με αυτό το συναίσθημα
όλη μας η πορεία θα γίνει ολάνθιστος κήπος!..
Ας θυμηθούμε λοιπόν το αρχαίο ελληνικό Πνεύμα
ας μελετήσουμε γι' αυτό κι ας αποδεχτούμε το Πανάγιο Πνεύμα
Διότι αυτό είναι οπού ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ κι αυτό ΥΠΑΡΧΕΙ Ως ΣΗΜΕΡΑ
Η απόριψη οπού εκφράζεται με θυμό από τους όσους δεν το δέχονται
δημιουργεί αμφιβολίες για την πνευματικότητά τους!
Είναι ακριβώς όλη αυτή η κυλιόμενη κατάσταση παγκοσμίως
που έχει δημιουργήσει πανικό μέσα από την όποια απογοήτευση
για την οποία υπεύθυνοι είναι μόνο οι άνθρωποι.
Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε δίχως ανθρώπους.
Για την επικοινωνία όμως μεταξύ μας
χρειάζονται τρόποι βελτίωσης συμπεριφορών
Δεν μπορούμε να εκφράζουμε απόριψη
για τους συνανθρώπους μας συνεχώς
γιατί αυτό δημιουργεί θυμό
κι ο θυμός που απορέει από το συναίσθημα του φόβου
μεταδίδεται στο περιβάλλον με κύματα
τα οποία κύματα δημιουργούν...καταστροφές
δίχως λόγια, δίχως όπλα, δίχως πόλεμο...
Το οικονομικό κραχ παγκοσμίως ...
το δημιουργούν οι άνθρωποι οι ατομιστές!
Δεν είναι από άγνωστες αιτίες φαινόμενο
όλη αυτή η κατάσταση από ανθρώπους έγινε
προς άλλους ανθρώπους...
Ας γίνουμε υπεύθυνοι για τη δική μας συνέχεια
Ας δούμε συλλογικά τα όσα συμβαίνουν
κι όχι ατομικά κι αδιάφορα!
Ας ενώσουμε τα χέρια σε μια κοινωνία ανθρώπινη!
Ο συνάνθρωπος είμαστε εμείς!
Δεν είναι η κοινωνία μας "δούλοι" κι " αφεντικά".
Μη βλάπτουμε το συνάνθρωπο
γιατί βλάπτουμε τον εαυτό μας!
Ας ζήσουμε ανθρώπινα με σεβασμό
Ας μοιραστούμε τον πλούτο της γης
όλοι μαζί κι όχι μόνο ελάχιστοι...
για δικό τους ατομικό συμφέρον.
Η χαρά είναι στην επικοινωνία !
Οι φωτισμένοι σε όλο τον πλανήτη πληθαίνουν
Οι άνεργοι σε όλο τον πλανήτη... πληθαίνουν
Τα..."αφεντικά"...είναι ελάχιστα!
Οι άνθρωποι ενώνονται σε όλο τον πλανήτη
μέσα από τις ανάγκες οπού...είναι πλέον κοινές.
Η επιβίωση του ανθρώπου για το μέλλον του
είναι η ανθρώπινη αποδοχή
και η συνδημιουργία!
Δεν μπορεί να υπάρξει επικοινωνία
όταν αυτή στηρίζεται σε ΔΙΑΤΑΓΕΣ
όταν αυτή στηρίζεται σε ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
όταν αυτή στηρίζεται σε ΚΛΟΠΕΣ
όταν αυτή στηρίζεται σε ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ
όταν αυτή στηρίζεται σε ΒΙΑ
όταν αυτή στηρίζεται σε ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΓΑΘΩΝ
ΜΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΚΑΠΟΙΩΝ.
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΥΛΗΣ!
Η αφθονία της σπατάλης των αγαθών
δημιούρησε και δημιουργεί οικονομικό πρόβλημα!
Ας βελτιώσουμε αυτό οπου οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΈΡΟΥΜΕ ΚΑΛΆ
" γνωθι σαυτον"
...

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Νότα Κυμοθόη "Ερώ" Ποίηση



                                       Νότα Κυμοθόη Ελαιογραφία σε μουσαμά Ζωγραφική
                                                               
Νότα Κυμοθόη "Ερώ" Ποίηση
...Ω έρωτα
Οι προγιαγιάδες των προγόνων μου
σε ιερή συμφωνία ορκισμένες
μέσα στων σπηλαίων τα αιδοία
μοναδικό και ιερό τους δένδρο
τον ανθισμένο σου είχαν φαλλό.
Σε κρατούσαν σιωπηρά ως μυστήριο
κι έγινες η γνώση του καλού και του κακού
σε περιβόλια παραδεισένια.
Όλα είναι έρωτας...
Τους κραδασμούς του συλλαμβάνω
κι αυτό της αύρας του το χρώμα
διαδίδεται ολούθε.
Μόνο τα λάθη δραπετεύουν εύκολα
τη γόνιμη σιωπή δεν την αντέχουν...
Τέντωσα το κοτσάνι μου και σε βρήκα
με μια θλίψη άγνωρη να με πονάς στο στήθος
για όλες τις πρώτες μου αναλαμπές.
Για σένα μόχθησα κι ονειρεύτηκα
σε άλλες εποχές...
Για σένα στη γη πάλι οδοιπόρος...
Τόσα χρόνια!..
Τι είναι ισχυρότερο μέσα σου;
Η θύμηση, είπες
και μελαγχόλησες κι άλλο...
Ενώ εγώ άπλωσα την αγάπη μου όλη
για νάχεις έν άστρο στη μεγάλη σου νύχτα...
Τότε η άγνωρη θλίψη σου έλιωσε όλη
στο άστρο μου που σ' αγναντεύει!
....
Είδα να με καλούν οι αναμάρτητοι
με το χρυσάφισμα γύρω
Της σκάλας φρουροί που πάει ψηλά
Μες την πηγή που αναβλύζει το ύδωρ της ζωής
Αόρατοι με λευκά φτερά τρεις συνοδοί μου
με το κυανό τους βλέμμα πράο
και τριγύρω μου δώδεκα άγγελοι μ' οδηγούσαν...
Με τα στήθια μου πλώρη στον άνεμο
διασχίζω τα κύματα και διώχνω την καταιγίδα
Την όψη της γης αφήνω πίσω
και τα δέντρα της τ' αστερόεντα
Στα βουνά της εμπόδια υψώνονται μες τα νέφη
Αιωνόβια δέντρα κι αντιστέκονται
Χρόνια λοξά που με ταπείνωσαν οι προδοσίες
Όλα μένουν εκεί πίσω στο συρματόπλεγμα
Εδώ ξανοίγει στους ορίζοντες ιόχρους πύλη
ώσπου κυανό με ρουφάει πέρασμα
Περπατώ αγνή πλάι στους αναμάρτητους
Σε χώρα αιθέρων μακρινή με την Ιφιγένεια.
Σε Ουράνια Χώρα Φωτός τώρα πορεύομαι
Τα πλούτια μου όλα δόθηκαν εδώ άφθονα
Τόπια γαλάζιο και χρυσάφι αμέτρητο
Πλάσματα μικρά φτερωτά με συνοδεύουν γενεές γενεών
Μ' αναγνωρίζουν όλα από τότε
Ανεπαίσθητες ανάσες από το ύβωμα του Γαβρόβου
Ήρθαν και με καλωσόρισαν
Χαίρε, χαίρε άδοντας χιλιάδες φωνούλες ακούστηκαν
Ο αρχαιότερος γεωργός μου πρόσφερε τα στάχυα
Μια στιγμή εστάθηκα και τα ευαγγέλισα
Οι πνοές της Αιγαιίδας όλες με κύκλωσαν
Λευκά χέρια κρατούσαν τους Κέρνους και τα Ρυτά
Ιέρειες και άνδρες λυράρηδες την παραβιασμένη τελετή
Σώσαντες!
Μακάριοι, μακάριοι στο βυθό του Αιγαίου
Μακάριοι, μακάριοι κάτω απ΄τον ασβέστη
Οι κόρες των Κυκλάδων και της Kρήτης άδοντας
μες από πανέρια αρχαία Ελληνικά
σκορπίζουν ολόλευκους κρίνους
στα πόδια Εκείνου που το θάνατο νίκησε
και τον Έρωτα αιώνια περιέσωσε
για να λάβει ο πάλευκος κρίνος του Αιγαίου
μες στους αιώνες τη δόξα του.
Τώρα Εώ και Ερώ
Μακάριοι όσοι μέθυσαν με τον Άσπιλο οίνο
γι' αυτούς η ροή της ζωής.
Εμπιστεύομαι τα σταφύλια της παρθενίας μου
στα πατητήρια των μυημένων.
Τ' αληθινά μου φωνήεντα δεν συνθλίβονται
Μακάριες οι ωραίες γυναίκες που τα προφέρουν
Μακάριοι κι όσοι δίκαιοι ακολουθούν
Δυνατοί νικούν και την αλήθεια αποκρυπτογραφούν.
Σε Χώρα Ουράνια κι αιθέρια πορεύομαι
Πομπές από θρηνούσες Ταναγραίες γυναίκες περνούν
σε συρμό Μινωικό με τα χέρια υψωμένα στην κεφαλή τους
λέγοντας: θάνατος δεν υπάρχει.
Ακολουθούν γαλάζια πουλιά και λευκά περιστέρια
στο ράμφος τους κρατώντας το άστρο, τον τροχό
την οχτώσχημη ασπίδα και το σταυρό
Της Βεργίνας ο ήλιος στο μέσον
σα μικρά φυλαχτά ή εξαπτέρυγα
και στων αγγέλων τις λευκές παλάμες τα εναποθέτουν.
Ωσανά σημαίνουν οι σάλπιγγες: Θάνατος δεν υπάρχει
Τρέμουν τα νέφη απ΄τον χρυσεγέρτη άνεμο της καμπάνας
Άξια, άξια. Χαίρε!
Ιδού ένθρονη η αρχαία Θεά παρίσταται
με τα φυσικά της στολίδια και τα πλούσια στήθια
ανάμεσα σε γρύπες φτερωτούς
υψώνει τα χέρια της τόξο
κι επάνω αστράφτει ο διπλός πέλεκυς.
Οι κόρες της Κνωσσού γυμνόστηθες με χαιρέτησαν
Στον όλεθρο του θανάτου αντιστέκονται άδοντας:
Θάνατος δεν υπάρχει
Ιδού τα Επιφάνεια και οι ιέρειες
με τις μακριές τους πλεξούδες χορεύουν
Στρώνουν άνθη για να πατήσει η νεαρά Θεά
που μετέωρη έρχεται από τα βάθη τ' Ουρανού
με κώμη ανεμισμένη και φέρνει την άνοιξη...
Η ζωή χαράζεται απ' αρχής με δύναμη ανεξήγητη!
Ο έρως νυν και αιέν εαρινοποίητος και ζωοδότης!
Φως χαραγμένο ως ευχή του ανθρώπου!..
...
(απόσπασμα από το βιβλίο μου Ερώ, 1999, εκδόσεις Ιωλκός)














© Nότα Κυμοθόη 

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ, Νότα Κυμοθόη 2009





Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ
Νότα Κυμοθόη 2009


Μια απλή αναφορά
για την πρώτη έμπνευση
του βιβλίου μου Ερώ


" Ερώ", ποίηση Νότα Κυμοθόη*
copyright:Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.com/

(μέρος από την ποίηση του βιβλίου Ερώ")
...Φάος Ρυέντης εσύ
κι εγώ
μια κυανή Περεηφικόλα.

Είσαι λοιπόν φτερωτός
Ο αρχαίος των μυστηρίων
Η έσω λαγνεία των ιστών
Των κυττάρων μου η ταραχή...
...Πύρινη φλόγα αιθερική...
Στην άκρια όψη των χειλιών μου
Ασύνορη ταραχή θερμή...
Το φως όλο δικό σου...
Αναδύομαι από τα βάθη μου
με στόματα χίλια και πύρινα...
Ουράνιε, πως σύντομα με σύναξες
μ' ένα μονάχα βλέμμα...
Σαν Γαία κι αρχαία θεά των μυστηρίων...
Γράφω γραμμές επάνω σου με της αφής το χνάρι...
Η θήλεια Αρχή σου είμαι...
Ο κόσμος έχει και κουβαλάει δυο όμικρον άδεια
Μην απελπίζεσαι
Τα χαράματα θα ρθώ
θα ρθω θα εκραγώ
με μια ηλιαχτίδα πρωινή
Όπως προβάλλει ο ήλιος θάρθω
όλη έρωτα
όλη αγάπη
Για σένα...
Εσύ δεν με βλέπεις
Είμαι το αρχέτυπο ποίημα
Ξεφεύγω μέσ' από στρόφιγγες μυστηρίου
Μοιράζομαι σε φωτοστέφανα ξυπόλυτη
Όταν όλοι μοχθούν να φτιάξουν ασχημότερη τη ζωή
Εγώ μεταμορφώνω την ύλη σε πνεύμα...
Ναός μου το σώμα μου
κι έφερες τάμα τη μοναξιά σου...
Ήλιε μου, θάμπωσε με το φέγγος σου
των άλλων τα μάτια...
Γιατί όλες οι σκιές σε τρομάζουν;
Ίδια καμία.Το φως δοκιμάζει την αντοχή τους.
Μίλησέ μου. Αλλά μίλησέ μου για το φως...
Τι όμορφα που μοσχοβολά το σώμα μας
Λες κι έχουμε σχέση με την Αθανασία...
Έρχομαι πάντ' από το φως
κι εσένα γυρεύω που ευλογημένος είσαι
οπού γεννήθηκες καθαρός όλος
κι αργοπάτησες στη φωτιά
κι αγνός σα δώρο για μένα βγήκες...
Ας είμαστε ενωμένοι σα φάρος φωτός
Όπως του κύκλου ο χρυσός αριθμός
η πεθυμιά μας μυστήριο φως περιιπτάμενο...

*Έρχομαι από το Φως κι εκεί οδεύω!..
Με αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης!
©Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Νότα Κυμοθόη "ΘΕΟΓΟΝΙΑ..."


Νότα Κυμοθόη "ΘΕΟΓΟΝΙΑ..."
Απόδοση Νοήματος*2009
**ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟ ΗΣΙΟΔΟ
(στοιχ.1-20)
"Μουσάων Ελικωνιάδων αρχώμεθ' αείδειν,
αι θ' Ελικώνος(1) έχουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε
και τε περί κρήνην ιοειδέα πόσσ' απαλοίσιν
ορχεύνται και βωμόν ερισθενέος(2) Κρονίωνος
και τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοίο
ή Ίππου(3) κρήνης ή Ολμειού(4)ζαθέοιο
ακροτάτω Ελικώνι χορούς ενεποιήσαντο
καλούς, ιμερόεντας επερρώσαντο δε ποσσίν,
ένθεν απορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ηέρι πολλή,
εννύχιαι στείχον περικαλλέα όσσαν ιείσαι,
υμνεύσαι Δία τ' αιγίοχον και πότνιαν Ήρην
Αργείην, χρυσέοισι πεδίλοις εμβεβαυίαν,
κούρην τ' αιγιόχοιο Διός γλαυκώπιν Αθήνην,
Φοίβόν τ' Απόλλωνα και Άρτεμιν ιοχέαιραν
ηδέ Ποσειδάωνα γαιήοχον εννοσίγαιον
και Θέμιν αιδοίην ελικοβλέφαρόν τ' Αφροδίτην
Ήβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην
Λητώ τ' Ιαπετόν τε ιδέ Κρόνον αγκυλομήτην
Ηώ τ' Ηέλιόν τε μέγαν λαμπρόν τε Σελήνην
Γαίάν τ' Ωκεανόν τε μέγαν και Νύκτα μέλαιναν
άλλων τ' αθανάτων ιερόν γένος αιέν εόντων..."


Τι θέλει να πει ο Ποιητής;
(αποδίδει*** το νόημα η Νότα Κυμοθόη στίχο-στίχο)
copyright:Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.com/
(απόδοση στιχ.1-20)


***απόδοση copyright:Νότα Κυμοθόη
**ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟ ΗΣΙΟΔΟ

(στοιχ.1-20)
"Από τις Μούσες του Ελικώνα αρχίζουμε τον ύμνο
οι οποίες τον Ελικώνα έχουν βουνό μέγα και ιερό
και περί την κρήνη την μενεξεδένια με πόδια απαλά
χορεύουν και γύρω στο βωμό του μεγαλοδύναμου εκ Κρόνου
και έπειτα λούζοντ' απαλά στου Περμησσού τα ιερά νερά
ή στην Ίππου κρήνη ή στον ιερό Ολμειό
και στην κορυφή του Ελικώνα χορούς δημιουργούν
ωραίους, την αγάπη έλκοντας με πόθους και δύναμη ποδιών,
από εκεί ξεκινώντας, αόρατες ως ομίχλη πυκνή,
στη νύχτα στειχισμένες πολύ ωραία προφητεία στέλνουν,
υμνώντας τον Δία οπού κρατεί την αρχηγία και την κυρία Ήρα
την Αργεία, με χρυσά πέδιλα φορώντας η βασίλισσα θυγατέρα,
την κόρη που έχει την αρχηγία Δία λαμποκοπούσα Αθηνά,
τον Φοίβο τον Απόλλωνα και την Άρτεμη την φωτοτοξοβόλα
επίσης τον Ποσειδώνα οπού τη γη κρατεί ή την σαλεύει
και Θέμιδα τη σεβάσμια και γοργοβλέφαρη Αφροδίτη
Ήβη τη χρυσοστέφανη και ωραία Διώνη
Λητώ και Ιαπετό και Κρόνο τον πανούργο
Ηώ και Ήλιο τον μέγα και Νύχτα σκοτεινή
άλλων αθανάτων ιερή γενιά αιώνια οπού ζει.


Σημειώσεις:
1)Ελικών/ας=βουνό της Βοιωτίας αφιερωμένο στις 9 Μούσες
2) Υπήρχε, όπως γράφει ο Ησίοδος, βωμός του Δία στον Ελικώνα
(ερισθενέος=ερι+σθένος=μεγαλοδύναμος εκ του Κρόνου)
3)Ίππου κρήνη=Ιπποκρήνη, περίφημη πηγή στον Ελικώνα πάνω στο βράχο,
που ανέβλυσε μετά από το κτύπημα της οπλής του Πήγασου, ιερού αλόγου του Δία
4)Ολμειός=ποτάμι στο ΒΑ του Ελικώνα
**Ο Ησίοδος, ποιμήν προβάτων, έλαβε τη Χάρη της Ποιήσεως, εκ των Μουσών.
Έχουμε δηλαδή εδώ ένα Θεϊκό χάρισμα, που του έδωσαν οι 9 Μούσες.
Ξεκίνησε να γράφει τη "Θεογονία" του, που είναι ένα ποίημα 1022 στίχων
και αποτελεί την ιερή γραφή των Ελλήνων. Κάποτε το δίδασκαν στα σχολεία.
Πρόκειται για ποίηση ιερατική. Είναι ένας ποιητής προγενέστερος του Ομήρου,
περί το 161 π.Χ. από την Άσκρα της Βοιωτίας με πλούσιο κύκλο κι άλλων ποιημάτων.
Η ποίησή του περιλαμβάνει όλα εκείνα τα "λείψανα ποιητικής" οπού ακούγονταν
ως ύμνοι στη Λοκρίδα, μέσα στις αίθουσες των αριστοκρατικών οικογενειών
για πολλά-πολλά χρόνια αργότερα.
Η "Θεογονία" πηγάζει από τους πανάρχαιους θρησκευτικούς ύμνους των κατοίκων
της Θράκης και Σαμοθράκης, μέσα από τους ύμνους των, στα Καβείρια Μυστήρια.
Οι ύμνοι αυτοί αποτελούν την απαρχή κύκλου θρησκευτικών ύμνων από τα Καβείρια Μυστήρια
των Θρακών και που περιλαμβάνονταν σε κάθε κύκλο
πολιτισμού
και μάλιστα στο ιερό των Μουσών, που ίδρυσαν οι Θράκες, που ήρθαν από
την Πιερία, (εκεί οι Μούσες ονομάζονταν Πιέριαι και στον Ελικώνα Ελικώνιαι).
Δεν ξέρουμε αν ο Ησίοδος ήταν απλώς ένας Ποιητής.
Είμαι πεπεισμένη, ύστερα από ετών μελέτη του όλου του έργου,
πως ήταν ένας Μύστης ποιητής. Αυτό φαίνεται κι από ένα έυρημα, όπου καταδικνύει τη
λατρεία κάτω από τον Ελικώνα των 9 Μουσών. Πρόκειται για μια πέτρα που βρέθηκε
στα Βάια ΝΔ της Θήβας που έφερε επιγραφή: " Όρος τας γαρ τας ιαράς των συνθυτάων
ταν Μωσάν των Εισοδείων". Η λατρεία των 9 Μουσών, που ήταν ιέρειες, κόρες της
Μνημοσύνης και του Δία, αποτελούν ένα σκοτεινό παρελθόν, που όμως φωτίζεται
από τον Ησίοδο μέσα από τούτο το έργο. Ένα έργο, οπού εμπνεύστηκε από το "Θείο Πνεύμα"
εκείνης της εποχής και που υπάρχει στους αιώνες των αιώνων.

... *Έρχομαι από το Φως κι εκεί οδεύω!..
Αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης
Νότα Κυμοθόη 2009

ΦΑΟΣ ΡΥΕΝΤΗΣ ΕΣΥ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕΝ ...Νότα Κυμοθόη 2009

                                                           φωτογραφία της Nota Kimothoi






ΦΑΟΣ ΡΥΕΝΤΗΣ ΕΣΥ... ΕΝΕΠΝΕΥΣΕΝ ...
Γράφει η Νότα Κυμοθόη*2009

...Κλείοιμι τα τ' εσσόμενα προ τ' εόντα...


"Από μια και μοναδική φυλή είναι οι άνθρωποι
και οι...θεοί, αλλά... ο Θεός Ένας!
...Τω δε θεοί νεμεσώσι και ανέρες
ος κεν αεργός ζώη,
κηφήνεσσι κοθούροις είκελος οργήν,
οίτε μελισσάων κάματον
τρύχουσιν αεργοί έσθοντες..."

...*Ερχομαι από το Φως κι εκεί οδεύω!..

© Nότα Κυμοθόη

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Νότα Κυμοθόη "ΟΥ ΓΑΡ ΤΟΥΣ ΤΥΦΩΝΑΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ..."

Photo by Nota Kimothoi
copyright:Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΟΥ ΓΑΡ ΤΟΥΣ ΤΥΦΩΝΑΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ..."
(c)

" Δεν είναι δικά μου λόγια,
μα της μητέρας μου
πως ο Ουρανός και η Γη κάποτε ήταν ένα,
αλλά ξέσπασε ταραχή και αγωνίστηκαν
και μείναν χωριστά μακριά
και μετά ξανάσμιξαν
κι έφεραν στο φως της μέρας
όλα όσα υπάρχουν, δένδρα,
λουλούδια, πουλιά και ζώα
και όσα αναπνέουν τις θάλασσες
και το θνητό Άνθρωπο
σύμφωνα με το είδος
και το νόμο του"

...Ερχομαι από το Φως κι εκεί οδεύω!..

Με αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης!

© Nότα Κυμοθόη