Νότα Κυμοθόη
"ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ"
Ο Σωκράτης, το ιερό κι αθάνατο πνεύμα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, του είναι πάντα ζωντανός κι ανάμεσά μας καθημερινά στην πόλη της Αθήνας, άσχετα αν κάποιοι δεν το κατανοούν. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στο δήμο Αλωπεκής, σημερινή Δάφνη, το 469 ή 470 π. Χ. κι ήταν από μια φτωχή οικογένεια, ενός άσημου λιθοξόου, του Σωφρονίσκου και η μητέρα του Φαιναρέτη ήταν μαία. Είχε λάβει τη βασική εκπαίδευση ως μόρφωση για τα παιδιά της εποχής του κι ακολούθησε στο επάγγελμα τον πατέρα του. Στην Ακρόπολη υπήρχε ένα του έργο, "το σύμπλεγμα των χαρίτων" με την υπογραφή του. Από νεαρή ηλικία (450 π.Χ.) ασχολήθηκε με διάφορα φιλοσοφικά προβλήματα της εποχής του, τότε που η Αθήνα ήταν η πρώτη πόλις και πρωτεύουσα της Αθηναϊκής συμμαχίας και είχε τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη (πολεμική κι εμπορική) της εποχής εκείνης. Ήταν τότε που ο Περικλής τη στόλισε με θαυμάσια κτίσματα και η οικονομική ευρωστία αλλά και η καλλιτεχνική ανάπτυξη, την είχαν καταστήσει κέντρο όλου του Ελληνισμού κι όλοι οι σοφοί της εποχής απ΄ όλες τις ελληνικές πόλεις, έφταναν στην Αθήνα για να εκδώσουν τα συγγράμματά τους και να συναντήσουν τους φιλομαθείς νέους που έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον για όλες τις απόψεις περί όλων των εξεταζομένων προβλημάτων. Την εποχή εκείνη η Αθήνα, αποτελούσε μια φωτεινή εστία, έναν φάρο φωτοβόλο για όλη την ανθρωπότητα. Παρακολούθησε όλη αυτή την μεγάλη πνευματική κίνηση της εποχής του, μετείχε στις συζητήσεις και έλαβε τις γνώσεις όσο του επέτρεπαν τα χαμηλά οικονομικά του. Κατάφερε ν΄αποκτήσει καλλιέργεια σκέψης και νου, ν΄αποκτήσει καλή φήμη και το Μαντείο των Δελφών τον χαρακτήρισε "ανδρών απάντων σοφώτατον". Απόκτησε μαθητές και με ζήλο παρακολουθούσαν τις συζητήσεις του, από τις οποίες ουδέποτε εισέπραξε χρήματα.
Υπήρξε ολιγαρκής και λιτοδίαιτος και με δυσκολίες πολλές συντηρούσε την οικογένειά του. Δεν επεδίωξε ποτέ να έχει ιδιαίτερη επιρροή με τους πολιτικούς της εποχής του, μήτε τον ενδιέφεραν τα αξιώματα σε χώρους εξουσίας. Είχε ορθότατες απόψεις για όλα τα θέματα και πολιτικά ζητήματα της εποχής του, αλλά ουδέποτε προσπάθησε να τις επιβάλλει στους άλλους. Δίδασκε την απόλυτη πειθαρχία και υπακοή του ατόμου στην πολιτεία και στους νόμους. Στο θέμα της θρησκείας ήταν πάντοτε εντάξει με τις υποχρεώσεις του κι ουδέποτε δίδαξε ενάντια στους θεούς, στα ιερά τους ή στα μαντεία. Παρ΄ όλη την ταπεινή του προσωπικότητα, κατηγορήθηκε το 399 π. Χ. ως άθεος που διαφθείρει τους νέους και καταδικάστηκε από το δικαστήριο της Ηλιαίας σε θάνατο.
Την Κυριακή που μας πέρασε, οι καγκελόπορτες από τα κελιά της φυλακής, μέσα στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή, άνοιξαν. Το φως απλώθηκε στα σκοτεινά σπήλαια- κελιά φυλακής, μέσα στα οποία, έγιναν οι αθάνατοι διάλογοι, μεταξύ Δασκάλου και μαθητών. Απ΄ έξω ακριβώς, η γλυκιά φωνή της Αφεντούλας Ραζέλη με όλη τη μελωδία της και με τους ήχους συνθεσάιζερ, πλημμύρισαν το πευκοδάσος στο λόφο του Φιλοπάππου, όπου συνέρρεε κόσμος. Μια εκδήλωση διαφορετική απ΄όλες τις άλλες. Μια εκδήλωση για την ελληνική ψυχή, του σοφώτατου Έλληνα όλης της ανθρωπότητας, δόνησε τις καρδιές μας να ενωθούν με την ΕΛΛΑΔΑ κι όλο τον κόσμο και να φωτιστεί ο νους του σύγχρονου ανθρώπου, πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα, να στερεί τη ζωή κανενός και ιδιαίτερα για θρησκευτικά θέματα.
Οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν σιωπηλά και συγκινημένοι μέσα στα πεύκα ήταν Έλληνες, Ελληνίδες με τις οικογένειές τους, καθώς είχαν βγει για τον απογευματινό τους περίπατο, αλλά κι αλλοδαποί και τουρίστες που έφτασαν ως εκεί για να δουν το χώρο, που είχαν φυλακίσει οι αρχαίοι πολιτικοί τον πιο σοφό άνδρα στις ημέρες τους...
Ο άνθρωπος που είχε αυτή την ωραία ιδέα, ήταν η Βασιλική Μυλωνά, την οποία πραγματικά ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσε, η συνάντηση μαζί της, σε θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό, αυτή την θλιβερή εποχή, που περνάει η ανθρωπότητα.
Πολλά θα μπορούσα να γράψω, γιατί είναι πολλές οι συγκυρίες και τα όσα συμβαίνουν στη χώρα Ελλάδα με τη σκοτεινάγρα της θρησκευτικής μιζέριας σε θέματα αρχαίου πνεύματος, τα όσα έγιναν στην Κύπρο με τον αφορισμό του πρωιν Ευρωβουλευτή και τα όσα συμβαίνουν στη Συρία...
Ας ευχηθούμε το αθάνατο ελληνικό πνεύμα της ανθρωπιάς και η σοφία των αρχαίων μας προγόνων να φωτίσει τους σκοτεινούς νόες των σημερινών ανθρώπων όπου γης, με τον ίδιο τρόπο, που φωτίστηκε η σκοτεινή φυλακή του Σωκράτη και να δουν τα λάθη τους στους συνανθρώπους μας...
© Νότα Κυμοθόη
εικόνες και κείμενο Πνευματική Ιδιοκτησία της Νότας Κυμοθόη© Nota Kimothoi
Πνευματική ιδιοκτησία ονομάζεται το δικαίωμα που έχει ο δημιουργός ενός έργου του πνεύματος πάνω σε αυτό, δηλαδή το δικαίωμα που του δίνει τη δυνατότητα να ελέγχει τη χρήση του έργου του. Πνευματική ιδιοκτησία ονομάζουμε επίσης το σύνολο των κανόνων, που ρυθμίζουν το δικαίωμα αυτό και που αποσκοπεί στην προστασία: α) των δημιουργών και β) των δικαιούχων των συγγενικών δικαιωμάτων. Βασικός νόμος που διέπει το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι ο ν. 2121/1993 για την «Πνευματική Ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και άλλα πολιτιστικά θέματα» (ΦΕΚ Α´ 25/1993), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει.
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .