Νότα Κυμοθόη* "Η Μητέρα του Θεού " Ποίηση (Για την παγκόσμια ημέρα της Μητέρας, αφιέρωμα στην Παναγία Μητέρα του Θεού)
εικόνα:ζωγραφική της Νότας Κυμοθόη
Να περιμένεις άνοιξη στην ακροθαλασσιά...
Θα ιδείς πετροχελίδονα μαύρα να σχίζουν τον ορίζοντα
και να χορεύουν σαν σπαθιά στον ουρανό.
Θα ιδείς σαν φουρό χορευτριών τα σύννεφα να φεύγουν
κι ο ήλιος όλος ουρανός χρυσός τα πάντα ν' αγκαλιάζει...
Θα έρχεται σαν αύρα θάλασσας η ποίησή μου πλάϊ σου
να σου φιλά γλυκά τα χέρια οπού κρατούν το Φως
την ώρα οπού φωτοστέφανα στο πρόσωπό σου λάμπουν
κι όλα τα σήμαντρα ηχούν στις εκκλησιές του κόσμου!
Δεν θάναι μόνο η ποίηση με στίχους πούχω πλέξει
μόν' θάν' οι λέξεις της καρδιάς μέσ' τη σιωπή των χρόνων
που ώριμες παιχνίδισαν σ' αμυγδαλιάς κλωνάρια
για να τις βρίσκει η δροσιά στο πρωϊνό της μέρας.
Θάναι ο ήλιος που χαχάνιζε στο πράσινο των φύλλων
των λουλουδιών τα χρώματα στις άκριες των μίσχων...
Να περιμένεις άνοιξη στην ακροθαλασσιά...
Θα ιδείς πετροχελίδονα μαύρα να σχίζουν τον ορίζοντα
και να χορεύουν σαν σπαθιά στον ουρανό.
Θα ιδείς σαν φουρό χορευτριών τα σύννεφα να φεύγουν
κι ο ήλιος όλος ουρανός χρυσός τα πάντα ν' αγκαλιάζει...
Θα έρχεται σαν αύρα θάλασσας η ποίησή μου πλάϊ σου
να σου φιλά γλυκά τα χέρια οπού κρατούν το Φως
την ώρα οπού φωτοστέφανα στο πρόσωπό σου λάμπουν
κι όλα τα σήμαντρα ηχούν στις εκκλησιές του κόσμου!
Δεν θάναι μόνο η ποίηση με στίχους πούχω πλέξει
μόν' θάν' οι λέξεις της καρδιάς μέσ' τη σιωπή των χρόνων
που ώριμες παιχνίδισαν σ' αμυγδαλιάς κλωνάρια
για να τις βρίσκει η δροσιά στο πρωϊνό της μέρας.
Θάναι ο ήλιος που χαχάνιζε στο πράσινο των φύλλων
των λουλουδιών τα χρώματα στις άκριες των μίσχων...
Ολόγυρα η θάλασσα χτίζει λιμάνια αρμύρας
από σιωπές ανείπωτες και δάκρυα μανάδων
για τα παιδιά που άφησαν στα χέρια τα δικά σου...
Στη σκέπη της Αγάπης Σου να πιάνεις το σφυγμό τους...
Χτίζουν οι άνθρωποι πολιτείες στη γη και πάνε στο φεγγάρι
Άσπιλη Μητέρα του Θεού, ολομόναχη στη γη αχτίδα
θέλησα να χρωματίσω τα κρίνα της ποδιάς σου
με χρώματα δανεικά απ' τον ουράνιο θόλο των άστρων.
Ναι, ήμουνα στην άγνοια των κήπων σου ωσάν σπουργίτι
που ψάχνει κλαδάκι να σταθεί στης λίμνης την άπλετη όψη
κι ολόγυρα ξέχειλη θάλασσα με κύματα που έρχονται και πάνε
σαν της καρδιάς τα αισθήματα που θέλουνε ταξιδιώτες.
Αλλ΄ είχα τις συλλαβές μου με αγιοσύνη από τη Μνημοσύνη...
Ύστερα, άκουγα τη Σαπφώ να παίζει λύρα μέσ' τη νύχτα
κι οι δρόμοι γέμιζαν λυγμούς που αντιβοούσε η πλάση
κι η θάλασσα ως προάγγελος έβγαζε το νερό της έξω-έξω
μέσ τη σιωπή αρμύριζε κι η πόλη μ' υγρασία.
Δεν είχε πόρτα στ' ουρανού τα σύνορα να φράξει
όλα εκείνα τα δάκρυα που άπλωνε στα πόδια σου
ο κόσμος που πονούσε κι όλο θρηνούσε τ΄άδικο
κι αυτά οπού περνούσε ο ελληνισμός από παλιά...
Μόν΄ είχε άγια σιωπή και αντοχή μεγάλη, σεβάσμια Αγάπη!..
Χαίρε! Μητέρα του Θεού!.. Άστρο των Άστρων Χαίρε!
Άσβεστη φλόγα υπομονής... Πηγή χαράς ανθρώπων!..
Χαίρε, οπού έδωσες χαρά κι ελπίδα στην ψυχή μας
με του Υιού Σου το όλο Φως στηρίζεις τη ζωή μας!!!
Λάρνακα- Κύπρος 2011
* Η Νότα Κυμοθόη είναι Λογοτέχνις, μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων
και Εικαστικός, μέλος του Σ.Κ.Ε.Τ. Κ.Ε. και του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος
"Ο Απελλής" και του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Υπαταίων "Οι Αινιάνες"