Νότα Κυμοθόη "ΘΕΟΓΟΝΙΑ..."

Νότα Κυμοθόη "ΘΕΟΓΟΝΙΑ..."
Απόδοση Νοήματος*2009
**ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟ ΗΣΙΟΔΟ
(στοιχ.1-20)
"Μουσάων Ελικωνιάδων αρχώμεθ' αείδειν,
αι θ' Ελικώνος(1) έχουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε
και τε περί κρήνην ιοειδέα πόσσ' απαλοίσιν
ορχεύνται και βωμόν ερισθενέος(2) Κρονίωνος
και τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοίο
ή Ίππου(3) κρήνης ή Ολμειού(4)ζαθέοιο
ακροτάτω Ελικώνι χορούς ενεποιήσαντο
καλούς, ιμερόεντας επερρώσαντο δε ποσσίν,
ένθεν απορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ηέρι πολλή,
εννύχιαι στείχον περικαλλέα όσσαν ιείσαι,
υμνεύσαι Δία τ' αιγίοχον και πότνιαν Ήρην
Αργείην, χρυσέοισι πεδίλοις εμβεβαυίαν,
κούρην τ' αιγιόχοιο Διός γλαυκώπιν Αθήνην,
Φοίβόν τ' Απόλλωνα και Άρτεμιν ιοχέαιραν
ηδέ Ποσειδάωνα γαιήοχον εννοσίγαιον
και Θέμιν αιδοίην ελικοβλέφαρόν τ' Αφροδίτην
Ήβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην
Λητώ τ' Ιαπετόν τε ιδέ Κρόνον αγκυλομήτην
Ηώ τ' Ηέλιόν τε μέγαν λαμπρόν τε Σελήνην
Γαίάν τ' Ωκεανόν τε μέγαν και Νύκτα μέλαιναν
άλλων τ' αθανάτων ιερόν γένος αιέν εόντων..."


Τι θέλει να πει ο Ποιητής;
(αποδίδει*** το νόημα η Νότα Κυμοθόη στίχο-στίχο)
copyright:Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.com/
(απόδοση στιχ.1-20)


***απόδοση copyright:Νότα Κυμοθόη
**ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟ ΗΣΙΟΔΟ

(στοιχ.1-20)
"Από τις Μούσες του Ελικώνα αρχίζουμε τον ύμνο
οι οποίες τον Ελικώνα έχουν βουνό μέγα και ιερό
και περί την κρήνη την μενεξεδένια με πόδια απαλά
χορεύουν και γύρω στο βωμό του μεγαλοδύναμου εκ Κρόνου
και έπειτα λούζοντ' απαλά στου Περμησσού τα ιερά νερά
ή στην Ίππου κρήνη ή στον ιερό Ολμειό
και στην κορυφή του Ελικώνα χορούς δημιουργούν
ωραίους, την αγάπη έλκοντας με πόθους και δύναμη ποδιών,
από εκεί ξεκινώντας, αόρατες ως ομίχλη πυκνή,
στη νύχτα στειχισμένες πολύ ωραία προφητεία στέλνουν,
υμνώντας τον Δία οπού κρατεί την αρχηγία και την κυρία Ήρα
την Αργεία, με χρυσά πέδιλα φορώντας η βασίλισσα θυγατέρα,
την κόρη που έχει την αρχηγία Δία λαμποκοπούσα Αθηνά,
τον Φοίβο τον Απόλλωνα και την Άρτεμη την φωτοτοξοβόλα
επίσης τον Ποσειδώνα οπού τη γη κρατεί ή την σαλεύει
και Θέμιδα τη σεβάσμια και γοργοβλέφαρη Αφροδίτη
Ήβη τη χρυσοστέφανη και ωραία Διώνη
Λητώ και Ιαπετό και Κρόνο τον πανούργο
Ηώ και Ήλιο τον μέγα και Νύχτα σκοτεινή
άλλων αθανάτων ιερή γενιά αιώνια οπού ζει.


Σημειώσεις:
1)Ελικών/ας=βουνό της Βοιωτίας αφιερωμένο στις 9 Μούσες
2) Υπήρχε, όπως γράφει ο Ησίοδος, βωμός του Δία στον Ελικώνα
(ερισθενέος=ερι+σθένος=μεγαλοδύναμος εκ του Κρόνου)
3)Ίππου κρήνη=Ιπποκρήνη, περίφημη πηγή στον Ελικώνα πάνω στο βράχο,
που ανέβλυσε μετά από το κτύπημα της οπλής του Πήγασου, ιερού αλόγου του Δία
4)Ολμειός=ποτάμι στο ΒΑ του Ελικώνα
**Ο Ησίοδος, ποιμήν προβάτων, έλαβε τη Χάρη της Ποιήσεως, εκ των Μουσών.

Έχουμε δηλαδή εδώ ένα Θεϊκό χάρισμα, που του έδωσαν οι 9 Μούσες.

Ξεκίνησε να γράφει τη "Θεογονία" του, που είναι ένα ποίημα 1022 στίχων

και αποτελεί την ιερή γραφή των Ελλήνων. Κάποτε το δίδασκαν στα σχολεία.
Πρόκειται για ποίηση ιερατική. Είναι ένας ποιητής προγενέστερος του Ομήρου,
περί το 161 π.Χ. από την Άσκρα της Βοιωτίας με πλούσιο κύκλο κι άλλων ποιημάτων.
Η ποίησή του περιλαμβάνει όλα εκείνα τα "λείψανα ποιητικής" οπού ακούγονταν
ως ύμνοι στη Λοκρίδα, μέσα στις αίθουσες των αριστοκρατικών οικογενειών
για πολλά-πολλά χρόνια αργότερα.

Η "Θεογονία" πηγάζει από τους πανάρχαιους θρησκευτικούς ύμνους των κατοίκων

της Θράκης και Σαμοθράκης, μέσα από τους ύμνους των, στα Καβείρια Μυστήρια.

Οι ύμνοι αυτοί αποτελούν την απαρχή κύκλου θρησκευτικών ύμνων από τα Καβείρια Μυστήρια

των Θρακών και που περιλαμβάνονταν σε κάθε κύκλο

πολιτισμού

και μάλιστα στο ιερό των Μουσών, που ίδρυσαν οι Θράκες, που ήρθαν από

την Πιερία, (εκεί οι Μούσες ονομάζονταν Πιέριαι και στον Ελικώνα Ελικώνιαι).

Δεν ξέρουμε αν ο Ησίοδος ήταν απλώς ένας Ποιητής.

Είμαι πεπεισμένη, ύστερα από ετών μελέτη του όλου του έργου,
πως ήταν ένας Μύστης ποιητής. Αυτό φαίνεται κι από ένα έυρημα, όπου καταδικνύει τη
λατρεία κάτω από τον Ελικώνα των 9 Μουσών. Πρόκειται για μια πέτρα που βρέθηκε
στα Βάια ΝΔ της Θήβας που έφερε επιγραφή: " Όρος τας γαρ τας ιαράς των συνθυτάων
ταν Μωσάν των Εισοδείων". Η λατρεία των 9 Μουσών, που ήταν ιέρειες, κόρες της
Μνημοσύνης και του Δία, αποτελούν ένα σκοτεινό παρελθόν, που όμως φωτίζεται
από τον Ησίοδο μέσα από τούτο το έργο. Ένα έργο, οπού εμπνεύστηκε από το "Θείο Πνεύμα"
εκείνης της εποχής και που υπάρχει στους αιώνες των αιώνων.

... *Έρχομαι από το Φως κι εκεί οδεύω!..

Αγάπη για την Αγάπη

και αγάπη για το Φως της Αγάπης
Νότα Κυμοθόη 2009